سراج

سیره عملی علامه طباطبایی در ماه مبارک رمضان

علامه در مراتب عرفان و سیر و سلوک معنوی مراحلی را پیموده بود. اهل ذکر و مناجات بود. در بین راه که او را می‌دیدیم غالبا ذکر خدا را برلب داشت. درجلساتی که در محضرشان بودیم، وقتی جلسه به سکوت می‌کشید، دیده می‌شد که لب های استاد به ذکر خدا حرکت می‌کرد. به نوافل مقیّد بود و حتی گاهی دیده می‌شد که دربین راه مشغول خواندن نمازهای نافله است. شب های ماه رمضان تا صبح بیدار بود، مقداری مطالعه می‌کرد و بقیه را به دعا و قرائت قرآن و نماز و اذکار مشغول بود. در قم هفته‌ای حداقل یک بار به حرم حضرت معصومه علیهاالسلام مشرف می‌شد و یا در ایام تابستان غالبا به زیارت حضرت رضا علیه السلام می‌شتافت. شب‌ها به حرم مطهر مشرف می‌شد و در بالای سر می‌نشست و با حال خضوع به زیارت و دعا می‌پرداخت.

یکی  از فضلا می گفت :به مرحوم ایت الله شهید مطهری عرض کردم که شما فوق العاده از علامه طباطبایی تجلیل میکنید.تعبیر «روحی فداه »را درباره ایشان به کار میبرید ، این همه تجلیل به خاطر چیست؟ایشان فرمود من فیلسوف و عارف ، بسیار دیده ام و احترام مخصوص من به ایشان نه به خاطر این است که او یک فیلسوف است ،بلکه به این جهت است که اوعاشق و دلباخته اهل بیت (ع)است.علامه طباطبایی قدس سره در ماه مبارک رمضان ،روزه خود را با بوسه بر ضریح مقدس حضرت معصومه (ع)افطار میکرد.ابتدا پیاده به حرم مشرف میشد و ضریح مقدس را می -بوسید .سپس به خانه می رفت و غذا می خورد.این ویژگی اوست که مرا به شدت شیفته ایشان کرده است.